|
اين سرويس در حکم تلفن‌هاي موبايل است. همان کاري که تلفن همراه با خطوط ثابت تلفن انجام داد را WiMAX با خطوط کابل‌کشي شده اينترنت انجام داده‌است.
شما از چه طريقي به اينترنت دسترسي داريد؟ شايد ليست زير شامل نوع ارتباط شما با اينترنت هم بشود:
• اتصال BroadBand: در منزل احتمالاً از DSL و ADSL استفاده مي‌کنيد و در محل کار از T1 يا T3.
• Wifi: احتمالاً اين نوع اتصال را بيشتر در ايستگاه‌ها قطار با فرودگاه‌ها و رستوران‌ها ديده باشيد.
• Dialup: اگر از اين روش استفاده مي‌کنيد شايد فکر کنيد روش‌هاي ديگر را کمي گران هستند.
مشکل اتصال‌هاي BroadBand شايد اين باشد که کمي گران است و شايد سرويس دهنده اينترنت به منطقه شما سرويس ندهد. ولي اگر راه حلي براي اين مشکلات جود داشته باشد استفاده از آن سرويس بسيار بهينه و مناسب خواهد بود.
اين سرويس مي‌تواند مزيت‌هاي زير را داشته باشد:
• سرعت بالاي BroadBand را دارا باشد.
• بدون سيم باشد و مشکلات اتصال BroadBand را نداشته باشد و ارزان‌تر نيز باشد.
• مشکل کم بودن نقاط اتصال در سرويس Wifi را نداشته باشد.
اگر واقعاً آرزوي داشتن همچنين سرويسي را داريد بهتر است بدانيد که همچين سرويس اينترنتي براي استفاده همگان وجود دارد (در حال حاضر در شهر تهران و چند شهرستان ديگر) و با نام (Worldwide (Interoperability for Microwave Access WiMAX شناخته مي‌شود. اين سرويس تحت استاندارد انجمن مهندسين برق آمريکا IEEE نيز شناخته شده‌است و استاندارد 802.16 را داراست.
اين سرويس در حکم تلفن‌هاي موبايل است. همان کاري که تلفن همراه با خطوط ثابت تلفن انجام داد را WiMAX با خطوط کابل‌کشي شده اينترنت انجام داده‌است. در ادامه به نحوه کارکرد و اتصال اين سرويس مي‌پردازيم.
شايد بتوان گفت که اين سرويس مانند Wifiکار مي‌کند ولي با سرعتي بيشتر، در مسافت‌هاي بيشتر و به تعداد بيشتري کاربر.
اين سرويس مي‌تواند به حومه شهرها که شرکت‌هاي مخابراتي در آنجا سرويس خطوط BroadBand ارائه نمي‌دهند نيز کمک زيادي بکند.
WiMAX از دو قسمت تشکيل مي‌شود:
• يک فرستنده که به تنهايي مي‌تواند 8هزار کيلومتر مربع مساحت معادل شعاعي به بزرگي 50 کيلومتر را پوشش دهد.
• و يک گيرنده که مي‌تواند يک آنتن و گيرنده ساده باشد.
فرستنده WiMAX مي‌تواند به تنهايي به يک خط پرسرعت اينترنت متصل شود و يا حتي توسط گيرنده‌اي به برج فرستنده ديگري متصل شود و اينترنت را از آن بگيرد.
دريافت از فرستنده به دو صورت انجام مي‌شود. يا شما مستقيماً به آنتن گيرنده متصل مي‌شويد و يا اينکه بدون آنتن گيرنده و به صورتي شبيه Wifi اطلاعات را با فرکانس کوتاه دريافت مي‌کنيد. در اين صورت فرستنده از فرکانس 2 تا 11 گيگاهرتز استفاده مي‌کند. در اين صورت شعاع پوشش محدود به حدود شعاع 5 کيلومتري مي‌شود. در غير اين صورت از فرکانس حدوداً 66 گيگاهرتز استفاده مي‌شود.
همانطور که گفتيم WiMAX نيز شبيه Wifi با استفاده از امواج راديويي اطلاعات را از نقطه‌اي به نقطه ديگر مي‌فرستد و از انواع محدوديت‌هاي دسترسي براي کنترل دسترسي و جلوگيري از ورود هکر‌ها استفاده مي‌کند.
در شرايط کاملاً مناسب Wifi مي‌تواند به شما سرعتي معادل 54 مگابايت بر ثانيه را عرضه کند در حالي که WiMAX مي‌تواند 70مگابايت بر ثانيه را نيز پشتيباني کند.
در هر حال برتري اين سرويس در سرعت آن نيست چون اگر از WiMAX در يک مجتمع مسکوني يا اداري استفاده کنيد سرعت بين کاربران تقسيم مي‌شود و سرعتي معادل سرعت خطوط BroadBand را به شما مي‌دهد. برتري اين سرويس مسافت و دسترسي آن است
|